“Aşı yaptırmaya gerek yok, beden çocukluk çağında birtakım enfeksiyonları geçirsin ki bağışıklık sistemi gerçek gelişsin”
Bu görüş birinci bakışta mantıklı ve gerçek üzere görünse de çok sorunlu! Kızamık, suçiçeği, difteri, çocuk felci ve gibisi hastalıklardan uygunlaşan çocuklarda elbette bir bağışıklık gelişiyor. Fakat sadece aşılatılmadığı için, bir anda salgına dönme ihtimali çok yüksek olan bu hastalıkları atlatamayıp hayatını kaybeden ya da iyileşemeyip sakat kalan çocuklar açısından bakıldığında durum bu türlü değil. Çocukları kollayıcı bir seçenek varken “kendisi iyileşsin” riski hiçbir sorumlu ebeveynin almak istemeyeceği bir risk.
“Bu hastalıklarla karşılaşan çocukların büyük kısmı güzelleşiyor, yalnızca bağışıklık sistemi bozuk ya da kronik hastalığı olan çocuklar etkileniyor. O vakit yalnızca bunlar aşılansın”
Bu da yanlış ve bilimsel temelden mahrum bir yaklaşım. Bu hastalıklara bağlı mevt ve sakatlık gelişmesi için evvelden bir sorunun olması gerekmiyor. Evvelden sağlıklı ve hiçbir hastalığı olmayan çocuklarda da sakatlık yahut vefat gerçekleşebiliyor. Bağışıklık sistemi gelişsin diye bir çocuğu bu hastalıklara maruz bırakmak bir ülkenin kendi ordusu savaş deneyimi kazansın diye güçlü düşman bir ülkenin askerlerinin ülkeyi işgal etmesini beklemeye benziyor. Düşmanı uygun tanımak ve anında tepki vermek, hücuma uğramak ve kayıp vermekten daha az maliyetli bir strateji. Aşılar da bağışıklık sistemine düşmanlarını tanıtmak açısından bulunmaz fırsatlar.
“Aşılar 1 yaşından küçük çocuklarda vefat ve sakatlık oranlarını azaltmıyor neden 1 yaşından evvel aşılama olsun?”
Tıbbın, aşıların ve bebek bakımının çok gelişmesinden sonra bile bu argümanları öne sürmek bahis hakkında kâfi bilgi sahibi olunmadığını gösteriyor. Örneğin boğmaca hastalığının en çok etkilediği küme 1 yaşın altındaki çocuklar. Bugün dünyada birinci 2 ay boyunca aşısız olduğu için hassas bebekleri korumak için bilim otoriteleri konutta bir arada yaşayan yetişkinlerin de evvelden aşılanmasını öneriyor, buna “Koza Stratejisi” ismi veriliyor. Örneğin aşılamanın düzgün olduğu bölgelerde tetanoz hastalığına bağlı bebek ve çocuk vefatları çok az görülüyor ve bu yalnızca hijyen ve düzgün bakımla açıklanabilir bir tablo değil. Ayrıyeten, bilhassa 6-36 ay ortası çocuklarda en sık menenjit nedeni olan iki bakteriye (H.influenza tip B ve Pnömokoklar) karşı geliştirilmiş aşılar sayesinde bugün bu bakterilere bağlı menenjit çok azalmış durumda. Bu aşılar yalnızca menenjiti değil zatürre, sinüzit ve kulak iltihabını da azaltan tesir gösteriyorlar.
“2 yaşından evvel bu kadar yabancı maddeyi bedene vermek yanlış”
Bebeklerin bağışıklık sistemi gelişmeye devam etse de yeni doğmuş bebeğin de tesirli bir bağışıklık sistemi var. Etrafımızda bu bağışıklık sistemini uyaran ve olumlu/olumsuz etkileyen milyonlarca partikül mevcut. Bunlar soluduğumuz havada dolaşan polenler, kimyasal unsurlar, duman, su damlacıkları vb. olabildiği üzere annenin yediklerinden sütüne geçen unsurlar yahut bebeğe verilen besinler de olabilir. Bu kadar ağır bir bombardımana maruz kalan bir organizmanın, sayısı 20’yi bulmayan aşılardan daha fazla etkilenmesini beklemek hem akla hem de şimdiye kadar milyarlarca doz yapılarak önemli deneyim sahibi olunan aşılarla ilgili bilimsel sonuçlara uygun değil.
“Aşılar ve içeriğindeki cıva, alüminyum üzere hususlar otizm ve/veya beyin hasarına sebep olmaktadır”
Aşılar ile ilgili sorun olduğunu tez eden görüşlerin hiçbiri bilimsel ölçütleri baz almıyor. Örneğin, Andrew Wakefield’in 1998 yılında Lancet’te yayınlanan ve süt çocukluğu periyodunda verilen KKK (Kızamık Kızamıkçık Kabakulak) aşısı ile otizm ortasında alaka olduğunu öne süren çalışma, metodu ve dataları toplama formu yanlış olduğundan daha sonra geri çekildi. Üstelik ne bu çalışmada ne de sonra birçok ülkede yapılan çalışmalarda aşı ile otizm ilgisi kanıtlanabilmiş değil. Danimarka’da 1991-1998 yılları ortasında dünyaya gelen 537.303 çocuğun aşılanma durumu ve otizm teşhisinin incelendiği çalışmada ise KKK (kızamık-kızamıkçık-kabakulak kombine aşısı) aşısı yaptıran ve yaptırmayanlarda otizm için görece risk açısından hiçbir fark rapor edilmedi. Otistik çocuklarda aşılanma vakti ile otizm gelişimi açısından bir bağ de saptanmadı.
“Grip aşısı Gullian Barre Sendromu’na (GBS – ilerleyici kas zayıflığı yahut felci ile seyreden akut hastalık) sebep oluyor”
Bu inanış da bilimsel bilgilerle yalanlanmış durumda. ABD’de 1976 yılında meydana gelen domuz gribi salgını sırasında 100.000’de 1 oranında Guillain-Barre Sendromu (GBS) gelişen olgu bildirildi; lakin yapılan araştırmalar aşı sonrası ortaya çıkan bu patoloji oranının GBS’nin toplumdaki sıklığının altında olduğunu; aşılanmamış olup grip geçirenlerde GBS’nin daha yüksek sıklıkla ortaya çıktığını ortaya koydu.
“Gelişmiş ülkelerin alt yapısı düzgün olduğundan aşılara muhtaçlık yoktur”
Kontrol altında diye düşünülen bir hastalığın birdenbire ortaya çıkıp yayılabileceği, Japonya, Avustralya, İsveç üzere ülkelerde deneyim edildi. 1974 yılında Japon çocuklarının yüzde 80’ine boğmaca aşısı uygulanmakta iken tıpkı yıl bütün ülkede yalnızca 393 boğmaca olgusu rapor edildi, boğmaca ile bağlı tek bir vefat bile rapor edilmedi. Daha sonra aşılanma oranları düştü ve yalnızca yüzde 10 çocuk aşılanır hale geldi. Bunun sonucunda 1979 yılında 13.000’den fazla kişi boğmacaya yakalandı ve hastaların 41’i hayatını kaybetti. Rutin aşılamaya dönüldüğünde ise hastalık sayıları yine düştü. Yani ülkenin gelişmişlik düzeyi aşılama yaptırılması gerekliliğini ortadan kaldırmıyor
